gözyaşı gül mevsiminde güle karşı akıyor ...........gözyaşı gül mevsiminde güle karşı akıp vuslat damıtır en derin yerime günahların tenha gecelerde akan tevbenin adı tadı ruhu arıtır siyaha çalan gönülde gözyaşı bir kutlu dem bir cevherdir ateşten kaynayan alev alev yanan. özü su avuçta bir yalım gönlümde bir yangın oluyor bir ateş düşün âşık dumanı âh ile çıkan külü göz yaşına karışıp giden varoluş bir mum alegorisi sem başındaki yanış gözde yaş gözyaşı alevle sulh aşk ve ateş can ipliği tutuşturdu bedenini eritti mumun, su ile alev birbiriyle yarışıyor bir âşık’a cennet olur cinnet ve kendi gözyaşında boğulur ah bir gözyaşı yıkayarak yakar yakarak yıkar. arıtır eritir temizler fazilettir niyettir bir gözyaşı yiğitler kârı civanmertler vâkârı bakır renkli buluta sadık yağmur gibi gel çorak coğrafyama kadim bir dostu uğurlar gibi git bir atımlık mesafede vuslatın coşkusuyla gel gülün içine döken tomurcukların yeşiliyle gel goncası açılsın diye bekleyen bülbülün diliyle gel yalın ayak yürüdüğüm İstanbul"un acılarıyla gel, hicran yüklü yüreklerden sancılarla git emi gözyaşı gül mevsiminde güle karşı akıyor vuslat damıtır en derin yerime gordion 04/05/2011 |
Son şiirlerinizden kısmen farklı, beyaz tonlar karanlığı grileştirmiş gibi. daha açılması dileğiyle.