Sefasını süremediğim bir hayatın
merhamet yanlısı kucağında uyumaktayım
içinde vur emri veren bir ses
yüreğine merhamet dikemediğim adam!

Dağ başı yalnızlımda durulan bir nefes var göğsüm de
kuyusundan sağ çıkılmayacak bir yüreğin ceseti var böğrümde.

Çalan tüm şarkılar hüzün makamına demleniyor
üstüme, üstüme geliyor karabasanım
Allah’ıma yükseliyor çığlıklarım!

Şu koca alem de neyim ki ben
küçücük bir noktayım sadece
dert küpüne saklanan tek ben değilim
bir ben değilim yalnızlığın saçlarını tarayan

Yalnızlık kimseye yakışmıyor, bana yakıştığı kadar
ve hiç bir bekleyiş sonunda bir ayrılık daha almıyor
benim aldığım kadar
anlasana gidenim, eli açık yalnızlığın ev sahibiyim!

Yollara büyük geliyor cüssem
emredilen yaşayış var yüceden, yeni fark ettiğim
yavaş, yavaş kısalıyor hayat, yürümüyor adımlarım
nefesim daralıyor canımın orta yerinde
demliyorum hayallerimi gecelerde içinde sen varsın birde
bereketi bol yalnızlığın dertsizliğine sert duruyorum
sevdiğim tüm şarkıları fırtına ile silebilirim
ki, ağlamasın seven yürekler diye!

Şimdi bana hak görülen yolculuğu ellerimle giydirmekteyim
dışarda renkli bir dünya, dilimde kekeme şair replikleri
sesimde asalet bozması bir lisan
konuşabilirim bağıra, bağıra seslice
altı üstü yalnızlık değil mi yaşananların
ya ölürüm,ya çıkarım sonundan
dibi çatlak testisi olurum zamanın
sızar mı acep acılarım yalnızlığımdan?

Gözlerime oturmuş mazide kalan mutluluklarım
tüm alem susmuş, güneşin sırtı dönük dünya ya
deniz de yakamoz çalkantıları
yıldızlar avuçlarıma düştü tek, tek
sabaha uyanma diyor, yok artık gerek!

Hafize Hanaylı.