Fısıltı
fırtına koparken ruhumun dehlizinde
aldanma yüreğim üzerinde gezen görünmez ele aldanma yaprağın düşerken attığı çığlığa /bulutların arasından sızan ışığa/ duyduğun tüm sesler bir fısıltı bu yüzden aşkın adım adım yaklaşması güneşin ufukta kızarması dal köklerine düşman yorgun düşmüş yaprak sallanmaktan daha dün güneşe hayrandın/eflatun gölgeler aradın şimdi yalnızlığa muhtaçsın vazgeç badem ağacının çiçek açmasını beklemekten ve söyleyecek çok şey varken -içindeki tarifsiz bir yoklukla- sararmış yapraklara dönüşmekten ah benim şair bozması yanım ah benim kör olası şiir aşkım vur kendini yollara toprak arkandan ağlasın |
son bulmaz asla
ne yollar
ne de bekleyişler
lakin söz dinlemez isyanı
zırdeli yüreğin
Sevgiyle