BEKLİYORUM...
Yine bir geceye başladım sessizce,sensizce
Yalnızım koskoca kalabalık içinde. Duvarlar geliyor üstüme üstüme Gecenin ayazı üşütüyor bedenimi Kendimi dışarı atıp,en ücra, en bana ait olan, Yalnızlığın bol olduğu yerlerde , Haykırmak istiyorum öfkemi. Olağanüstü bir güç arıyorum kendimde umutsuzca Değiştirebilmek için imkansızlıkları Tüm ruhumu esareti altına almış yokluğun. Ayaklarımda prangalar, Bileklerimde kelepçeler var sanki Ne gelebiliyorum sana, Ne de ‘’gel’’ diyebiliyorum. Seni de çaresizlik sarmış biliyorum Bıraksalar gelecek kurtaracaksın beni Koparacaksın zincirlerimi. Tıpkı bir masalın kahramanı gibi. Ya gelip götüreceksin beni Kaf Dağı’nın ardına, Ya da bitecek bu masal gelemeden sonuna. Bekliyorum,bekliyorum,bekliyorum. Neyi beklediğimi,ne kadar bekleyeceğimi bilmeden. Gülay Hançer |
Ne de ‘’gel’’ diyebiliyorum.
Seni de çaresizlik sarmış biliyorum
harika...güzel bir şiir okudum. Kalemin daim olsun. Selam ve saygılarımı sunarım.