-ŞİMDİ DÜŞÜNME VAKTİ-Karanlık örtüsünü ufka çekerken zaman Umutsuz çığlıklara bir yenisi eklenir Bir pula kıymet bulur aşk kilesinde onur Yok olası ne varsa kor göğsüne yüklenir Yıkılsa tüm değerler yine dilenmez aman Vefanın cemresi hep mahşerde mi beklenir Bulunmaz mı dünyada, insanlaştıran o nur Unutulur yaşanan küçük büyük hatırât Yalnız odur erdemi yârdan arda kalanın Çürür belki gömülse toprağın âğuşuna Yine de izi kalır aşka dair yalanın Zorlar durur hayatı kıldan ince bir sırat Eğer ki nefs adına sonu yoksa talanın Yüklenmeye değer mi bunca kahrı boşuna Sökülür yavaş yavaş kalenin muhkem suru Tebâya vebâl düşmez olunca şah bîkarar Harcamak revâ mıdır hoyrat bir metâ gibi At zarı ne gelirse, hayat değil ki kumar Hakkıyla tartmayınca haktan lütuf şuuru Dökülür perçem perçem sîmadan yerlere ar Yükseklerden bakarken görünür arzın dibi Nedendir yok ki bilen hep inkâr kucağında Sıdk olmanın şartıyken sadâkâte râm olmak Erilmez, sapa yola mahkumsa eğer zirve Kendine yabancıdır ayna aksinde yamak Çözüm yanmaksa mutlak Yunus’’un ocağında Çağlamalı seviler kalplerde ırmak ırmak Ve yürünmeli yollar hükmüyle Safâ-Merve Saçılsın orta yere hem aslı hem darası Gönlümüzle seçelim kul olana şâyanı Nedir aşk kime vefa bu teraziler niçin Ruhumuzla görelim hikmetteki beyanı Kandırıp kendimizi yalan gerçek arası Çelişkiyle boğuşmak geçen ömrün ziyanı Şimdi düşünme vakti, iki el bir baş için 2009 |