gidişinin ardından...karardı ufuklar zor geldi koca alem ıssız kıyılarda kaldım mumlar yaktım loş edayla rüzgara yoldaş oldum imkansız denilen çıkmaza varan nice yollar aştım gizemin koynunda sakladığım düşlerden ayılmadan gecenin k/arasında hüzün kokan mısralar yazdım ayrılık saati geldiginde... içimde derinden sızı oluştu bilmem kaç şişe öfke doldurdu elim kadehlere saymayı unuttum afyonlu bakışlara efkâr dağıttım ağlamaya meyilli dudak kıvrımlarım çoğaldı aklıma takıldı bildiğim, tebessümden uzak yüzler gözlerimi kaçırdım hepsini es geçtim bir dikişde dibini göremeyen mumları üfledim bir nefeste öfkemin kıvılcımı, yanan bedenimin ateşi oldum kor alevlerde efsunlu şehirler kurdum boşluğa dar gelen gökyüzünde SEVGİ adına adımlar attım bulunduğum yerküreden ruhumu bıraktım engin boşluğa artık yorgun da değilim alıştım ya yalnızlığa tut..!ellerimi bak sensizken hiç üşümedim... |