bir ömrü olmalı insanın
vurgun yiyecek kadar...

sevince/m





Bir karartıya odaklandı
İliklerimden çekilen kan
Gözlerimde kristal buz tabakası
Ağ atmış balıkçılar dediler
Onlarca ürkek martı kıyımdan geçecekmiş





Yoğunlaşınca hisler
Buhar olurmuş toprakta nem
Kızıla bürünürmüş yaprak
Eğermiş başını çiçekler



O’nda
Bahar ayına denk gelmeli s e v i n c e
m
Aralıksız esmeli Meltem
Geçiyor dört nalla yılkı atları gibi zaman
Mevsimlerin alayı değişken



O’nsuz
Can kırıkları her yan
oysa ki;
Hesapsızdı kirpiklerimin derinlik dekoltesi
Kurgusuz bir hayat dönencesi önünde
Aklımın koridorları loş şimdi



O’ndan
İki kadeh şarapla şahlanırdık
Ayaza kesen gece de biz
Hep ihtilâl kokulu sokaklarda sabahlardık
Aynı gökyüzünü susarak paylaşır
Hep ıslıkla şarkılar mırıldanırdık
Vurgun yerdi karakollar
Yılmazdık
Ve hep soldan yoklardı bizi yasaklar
Yıkılmazdık...








sevgi batbay özçelik