Gelmişti hüzün şehrine aradan yıllar geçmişti. Bir sözleri vardi ikisinde birbirine,
bir gün mutlaka görüşmek dilekleriyle ayrilmak zorunda kalmişlardi hüzün şehrinden.
O gün gelmişdi koca 18 yıl aradan sonra.
Çok değişmişlerdir ikisininde eşleri ve cocukları vardı, yüzlerinde kırışıklar, saçlarında
aklar vardı.
Ama sözleri vardi bir kez görüsmeye ölmeden. Vakit gelmişki o hüzün sehrine ayrildikdan sonra ilkez
gelmisti. Neydi çeken buraya eski sevdiği mi? Yoksa son nefesinin buharlaşan kokusumu
cekmişti kendisini bu şehre.


Onlarında hayallari vardi. Bazen bulutlar üzerinden koşuyorlardi. Bir bulutdan digerine. Bazen
okyanus oluyordu hayelleri, rotasiz bir gemide buluyorlardi kendilerini. Denizler, okyanuslar
bir damla su oluyor yan yana olunca dünya sanki küçük bir adaya dönüyor. Kendi kurdukları dünyada
baska kimse yok, o dünyalarinda çok kücükte olsa çok mutlu olurlardi.

İlk bir birlerini gördükleri gün belliydi beraber olamayacakları. Ayri bir dünya kurdular kendilerine
o dünyalarinda özgürce yasadilar. kısacık zaman diliminde yüzleşmeden gerceklerle, gerçekler
aciydi, gerçekler ayrilikdi, gercekler YIKIYORDU DÜNYALARİNI.

Hüzün şehrinde bir ortak doslari vardi gidip görecekti, onu son bir dileklerinin olduğunu söylecek,
izin isteyecekti sevdigini görebilmek için. 18 yil boyunca hiç sesini duymamiştı, resmini dahi görmemisti
hikayeyi duyan ortak dostlari aradi sevdigini telefonla, evett işte yaklasmislardi sesini duymuyor,
ama onu çok yakindan hissediyordu. Yüreği gögüs kafesine sıgmiyordu. Az sonra tel verilecekti eline ilk sesini duyacaktı.
Degişmişmiydi sesi acaba gidip geliyordu adam sanki bulutların üstünde, sanki okyanus ortasinda rotasiz gemide
telefonu kulagina aldi. ilk ses ALOOOOO ayniydi evet evet ayni o ses hiç değişmemiş ayni sesssss
dünyalari sanki yeniden doguyor. uzun bir konuşma oldu bir birlerini anladilar, hüznlendiler.
Yıllarrrrr yıllarrrrr çok seyler götürmüş ve çok seyler kazandırmış, son sözlere sira geldi.
OLMAZ DEDİ GÖRÜŞMEK DİLEGİMİZ GERCEK OLDU SAY BİR ALO İLE .Hüzün şehrinde işte o an yıkılmıştı başlarına.Ama ne çareki
başka yapacak birşey yoktu.Evlilerdi mutlu yuvaları vardı.Eksik kalan sadece yüreklerindeki sevgi birleşememişti,zordu ,
olamazdı,elveda deyip ayrıldılar gözlerindeki yaşlarla.Bir daha hiç konuşamadılar bu sevdanın kahramanı bayan hüzün şehrinde gömüldü
mezarınada hüzün gülü yazdılar.

yazan:ALİYAR

küllerimi savuruyorum kendi kendimin katiliyim
kaçamak yaşayan bir insanın kaçamak bıraktığı düşlerde




yıkılsın dünyaa
sen yoksan



harabelerde yaşayan bir çiçek
şimdi harabelerden uçuşan kül bulutları
dağılmış her parçası bir köşede kalan
anlamsızlaşan hayatın içinde sarhoş gibi demlenen




yıkılsın dünya
sen yoksan



gri bir renk var mavi gözyaşlarının bakışlarında
hışırtılar duyulur yüreğinin her atışında
boşlukta takırdayan teneke sesleri gibi
anlamsız nefes almak
anlamsız bakışlar



yıkılsın dünya
sen yoksan



son nefesimin buharlaşan kokusunda sevda artık
tutunacak anlatacak kimse yok
kendi kendimle dertleşir oldum
deli diyorlar bana
varsın desinler


yıkılsın dünya
sen yoksan



solmuş umutlarda bekler tükenmiş olsada aşk
kendim için seviyorum dünya kimin umrunda
mecnun kaybolsada çoktan çölde
leyla buralarda
ağlar susar
susar ağlar
dinlenir ağlar
yorulur ağlar
hikayeler arasında yerini alır isimsiz sevda



yıkılsın dünya
sen yoksan





karmaşık bir hikayede sonlandı sanır giden
burda karanlıklarda inleyen bir sevdalı var
düşlerinde yaşayan aklını gidenin elerine veren
yüreğiyle yaşayan
sevgi uğrunda küllerini savuran
adına hikayeler anlatılan
bir aşk hikayesi daha katılır
tozlu kitapların arasına
kimi ağlar okurken
kimide güler
hüzün şehrinde gerçek kahraman



yıkılsın dünya
sen yoksan





MAVİ GÖZYAŞLARI
26 NİSAN 2011