Gelmişti hüzün şehrine aradan yıllar geçmişti. Bir sözleri vardi ikisinde birbirine,
bir gün mutlaka görüşmek dilekleriyle ayrilmak zorunda kalmişlardi hüzün şehrinden.
O gün gelmişdi koca 18 yıl aradan sonra.
Çok değişmişlerdir ikisininde eşleri ve cocukları vardı, yüzlerinde kırışıklar, saçlarında
aklar vardı.
Ama sözleri vardi bir kez görüsmeye ölmeden. Vakit gelmişki o hüzün sehrine ayrildikdan sonra ilkez
gelmisti. Neydi çeken buraya eski sevdiği mi? Yoksa son nefesinin buharlaşan kokusumu
cekmişti kendisini bu şehre.


Onlarında hayallari vardi. Bazen bulutlar üzerinden koşuyorlardi. Bir bulutdan digerine. Bazen
okyanus oluyordu hayelleri, rotasiz bir gemide buluyorlardi kendilerini. Denizler, okyanuslar
bir damla su oluyor yan yana olunca dünya sanki küçük bir adaya dönüyor. Kendi kurdukları dünyada
baska kimse yok, o dünyalarinda çok kücükte olsa çok mutlu olurlardi.

İlk bir birlerini gördükleri gün belliydi beraber olamayacakları. Ayri bir dünya kurdular kendilerine
o dünyalarinda özgürce yasadilar. kısacık zaman diliminde yüzleşmeden gerceklerle, gerçekler
aciydi, gerçekler ayrilikdi, gercekler YIKIYORDU DÜNYALARİNI.

Hüzün şehrinde bir ortak doslari vardi gidip görecekti, onu son bir dileklerinin olduğunu söylecek,
izin isteyecekti sevdigini görebilmek için. 18 yil boyunca hiç sesini duymamiştı, resmini dahi görmemisti
hikayeyi duyan ortak dostlari aradi sevdigini telefonla, evett işte yaklasmislardi sesini duymuyor,
ama onu çok yakindan hissediyordu. Yüreği gögüs kafesine sıgmiyordu. Az sonra tel verilecekti eline ilk sesini duyacaktı.
Degişmişmiydi sesi acaba gidip geliyordu adam sanki bulutların üstünde, sanki okyanus ortasinda rotasiz gemide
telefonu kulagina aldi. ilk ses ALOOOOO ayniydi evet evet ayni o ses hiç değişmemiş ayni sesssss
dünyalari sanki yeniden doguyor. uzun bir konuşma oldu bir birlerini anladilar, hüznlendiler.
Yıllarrrrr yıllarrrrr çok seyler götürmüş ve çok seyler kazandırmış, son sözlere sira geldi.
OLMAZ DEDİ GÖRÜŞMEK DİLEGİMİZ GERCEK OLDU SAY BİR ALO İLE .Hüzün şehrinde işte o an yıkılmıştı başlarına.Ama ne çareki
başka yapacak birşey yoktu.Evlilerdi mutlu yuvaları vardı.Eksik kalan sadece yüreklerindeki sevgi birleşememişti,zordu ,
olamazdı,elveda deyip ayrıldılar gözlerindeki yaşlarla.Bir daha hiç konuşamadılar bu sevdanın kahramanı bayan hüzün şehrinde gömüldü
mezarınada hüzün gülü yazdılar.

yazan:ALİYAR