tutuştu kanatlar...soluğuma devrilen bu tetikçi kentin gözleri gibiydi gözlerin her dosyaya işlenen her ayrılığa fişlenen yırtıcı bir kuş kimliğiyken üstelik ayak izlerim başıboş bir cinnet gibi uykusuz kaldırımlara düştüm her kavganın ortasında durdum şahdamarımı kıstıranlara sataştım dönüp kaçanlarla dalaştım sonra göğsü parçalanan bir atmacanın tutuşan kanatları oldum dokunmadım gayrı yanma diye parmaklarımla o incecik sahipsiz tenine... şimdi cebimde buruşturulmuş bir kasım saklıyorum geldi yine sırnaşık bir inziva/ sokuldu hücreme orada o duvarın dibinde özlediğim ellerin nerede sağanak acılar gibi didikliyorken kalbimi bu pervasız şehir sen bakma bu ölgün şekilsiz göçüme gel hadi/ fısılda kimyanı bak boğuluyorum işte yine... Ali Kemal Tanyıldız |
kutlarım