Eşvâkkurgulara tutsak yaşamı tükenmeyen kalemimden damıtıyorum kurgulu yaşamın başına aşk yazıyorum yazarken , gururu baştan sona kırık hayatlarımızdan atıyorum kırılan temel taşlar oturuyor yerine, ürküyorum… intikamını almadı şiirin hiçbir hecesi kazıdım maziyi defterimin her karesine ve şimdi o anılar ki nostalji fırtınasında birer rakkase… eşvâkın ruhumu damla damla kanatırken g ö z l e r i m takılıyor kurumuş bir gül dalına… Nurşen Yıldız Greszyk |
Çok manidar şiiriniz nedeniyle kutlar, saygılarımı sunarım.