Ve yine sen gel...
Sen...
İlk aldığım nefestin Hayatla ilk temas ettiğim an kadar güzeldin Yokken başka umut Varken daha da başka umutlar sarardı Gelişine gebe olan gözlerimde... Ve yine sen... Her baharın ilk çiçekleriyle birlikte Bir özlem bırakıyorsun giderken Kokusu yaban kekiği gibi Dolmuş dere yataklarına yüreğimin Kokuyorsun sonsuz özlemlerime... Ya şimdi... Bir umutla umutsuzluğu bekleyen gözlerde Belirlenene bir an refleksinin umutsuzca sönmesi gibi Doldurulmayacak boşlukları bıraktın ardından Kaç mevsim oldu kışı bitmeyen şu derya yüreğimin Baharı gelsin Ve yine sen gel Bu baharın ilk çiçekleriyle birlikte... SalıOndokuzNisanİkibinonbirYüksekova Faruk Fahrettin ÖZCANAN |