EY SEVGİLİ...
Ey Sevgili!
Ben zahiri insan, Bir noktadan başlayan yolum Hareketsiz soyutlanmada Ruhum mekânını kaybetti. Uzak düşen vuslat yine zamanını arıyor… Bilirim aşk yolu uzun, meşakkatli, tehlikeli ve zor. Geçmiş, şimdiki ve gelecek zaman. Ömür en nihai hakikatini arıyor. Nerde/sin zaman/ın ve mekân/ın mefhumu Siyaha en yakın mavideyim Hüzünlü, mahrum ve mahzun Neredesin feragat ve fedakârlığın tecellisi… Bilirim, İçine üfürülen yakıcı bir nefestir aşk C/an’da yanmak düşer payımıza, Ve derin bir ah çekmek. He ve ha, ağlar iki gözü iki çeşme. Hulul için celal, gece gündüz cemal’in kapısında Ruh, nefs, akıl ve beden İm’di halden haldeyim, dalga dalga… Ezelle ebed birleşti Ne istediğini bilen bir irade Bu boyut/ta sonsuz/uyum… Doğan ORMANKIRAN |
Siyaha en yakın mavideyim
Hüzünlü, mahrum ve mahzun
Neredesin feragat ve fedakârlığın tecellisi…
tebrikler...çok güzel dizelerdi...saygılar..