NEYLEDİM SANA
Ayrılık gelip çattı, hüsranı gözyaşımda
Çoktan mağlup olmuşum devranla savaşımda Yenilgi enteresan, ben tattım uğraşımda Dinlemezsin sözümü, kader neyledim sana Yoluma birer birer ölüm tuzağı kurdun Sevgiliyle arama hep engel koyup durdun Nefretin hançerini sanki sırtımdan vurdun Dindir artık sızımı, kader neyledim sana Gülmeyi maske ettin mâzide gülen yüze Bir gün naçiz bedenim çıkar mı acep düze Geceyle cebelleştim, hasret kaldım gündüze Kırıştırdın yüzümü, kader neyledim sana Ruhumu cenderede acımasızca sıktın Daha şarap içmeden inan sarhoş bıraktın Merhametten mahrumsun, aşk ateşinde yaktın Karıştırdın közümü, kader neyledim sana Everest’ten de yüce çekilen yeğin çile Ne ev koydun ne de yurt, sürdürdün yaban ele Adaletsizlik hâkim, daim yaparsın hile Korkutursun gözümü, kader neyledim sana Yıllar yılı bekledim, son bulmadı eziyet Kafam karmakarışık, nedir sendeki niyet Belki sana verildi çetrefil mes’uliyet Kestin gür avazımı, kader neyledim sana Yüzleşmeksizin sürdün alnıma bu karayı Anladım bin bir zevkle deşiyorsun yarayı Ağustos ortasında üşütürsün Havva’yı Kış bellettin yazımı, kader neyledim sana Havvanur YAVUZ YAŞ: ON DÖRT |