Hüznümü Demliyorumhüznümü demliyorum bu ilkbahar rüzgarında muhtemel çiçeksiz baharlar geçiyor aklımın orta yerinden her yudumda kendimi kirli dumanlara vuruyorum ışıksız bir kentin çatısından sarkıyorum sonrasında her saat başı restleşerek kirli sokaklarıyla sensizliğin hesabını soruyorum düşüyor düşünüyorum ne seni suçluyor ne talihi zorlamaya gücüm var ne yapsam senli bir hayal iniyor göğsüme yine de çözülüyor ruhumun pelerini mor geceler geçiyor gözlerimden.. güneşi görmeyen dar pencerelerden sızan uzun peşrevli keman sesleri damlıyor onulmaz yaralarıma ve adını tekerliyor tütüne bulanan dilim duyulmaz figanımın yankısında yarılıyor içimin kalyonları sessiz bir imdat elinin boşluğunda gergin kalıyor kollarım düne gömerim yaşanmamış yarınları öyle bir serüvende kırılıyor ki takatsız kanatlarım korkulu masallar kıvrılır tenimin her karesine yazılmamış kitaplarda arıyorum kendimi durmadan beynimde kalın sayfalı romanların umutsuz temaları ön sözünde ben son sözünde sen ortasında başlamadan biten aşk rüyaları.. Faruk Civelek |
nicedir bu hüzün usta...:)
bir baharlık değil bahçede açan amenonlar...
her mevsim güzeller.
kutladım.