Koyu karanlık yaz gecelerinde
Dam üstünde uzanırdım yer yatağıma.
Gök kubbede ışıldayan yıldızlar
Göz kırpardı yer yüzüne.

Bazen yıldızlarla konuşurdum aşk üzerine.
Bazen de pencerene bakardım seni sevdim diye.
Adına yakılmış türküyü söylerdim ara sıra.
Gece ışıyana kadar seni düşünürdüm.

Ve sen sabah yıldızım;
Açardın pencereni sabahın serinliğinde;
Küçük toprak testinden suyunu içerken,
Kestane koyusu saçlarını seyrederdim.

Seni çok sevdim köyümün kızı.
Yüzüne serpilmiş küçük çillerini,
Çiçek balı renkli pırıltılı gözlerini,
Dudağındaki beni sevdim.

Ömrüm böyle geldi geçti.
Kırlaştı geçliğimiz.
Suskun aşık oldum hep.
Dizelerimle anımsıyorum seni.

Nazmi ÖREN