feryada isyanim
yeniden filizleniyor gunes gune
umutlarim kaliyor siyah perde arkasinda daglara vurasim gelir basimi bilmem hangi yel siler simdi gozum yasini cekiyorum ben her turlu aciyi sineye kimsesizim , yapayanliz, bir basima dik tutuyorum basimi hep gok yuzune kendimi ariyorum kendimde oyle sessizce susturamiyorum icimdeki aci cigliklarini suskunluklarima hapsediyorum kendimi cekiyorum feryatlarimi kurulu dar agacina ve kuruyor bardaktaki sogan cicegim dayiyorum huzun namlusunu sakagima sikiyorum acilari bir bir beynime ve faydalaniyorum gecenin karanligindan kacip saklaniyorum beynimin en derinlerine ben omur vadisine ektigim huzun agacinin aci meyvalarini topluyorum sessizce. |
sevgiyle...