Annemin yüreği...
Anamdan koptum düştüm hayata
ilk orada göbeğim kanadı o an durdum feryada kime ne kim anladı ki aşk olsun bilene sadece ben ağladım bir de anam duydu ve güldü çünkü sevinmişti erdiği bu murada… Şimdi bir kez daha kopacaktım anamdan kanayacaktı bir kez daha yalnız bu defa göbeğim değil annemin yüreği çünkü bu defa annemin yüreğinden kopacaktım ben hayattan kopacaktım son bir defa daha uğurlanacaktım sonsuzluğa yine anam ağlayacaktı ve yine ben duymayacaktım bu defa da o ilk an gibi anam kanayacaktı kanayacaktı yüreği bu acımasız Hayata… DokuzNisanİkibinonbirYüksekova Faruk Fahrettin ÖZCANAN |