YALNIZLIĞIMYine akşam oluyor yavaşça Birgün daha dönüyor Herkeste bir koşturma bir telaş İçimde garip bir hüzün Tek ben yalnız,ben sessiz ve sensiz... Güneşte vermiyor artık ışığını Rüzgar uğultusuz,yaprak kıpırdamıyor Gökyüzü gri ve renksiz Yüreğimin hüznüne belkide yas tutuyor Mevsimde canlılığını yitirmiş Bahar dalları küsmüş açmam diyor Uzaktan bakıyorum koşuştıranlara Kimi evine,kimisi sevdiğine Bazısıda gidiyordur Kendisini dünyaya getirene Bir ben yalnızım bu koca şehirde Ne bekleyen bir eş,ne bir sevgili Nede koşarak gideceğim kimse var Sahilde yürüdüm biraz deniz dalgasız Bankta oturdum bir sigara yaktım Dumanı bile tatsız 16 milyon insan sığan bu şehre Bir ben sığamıyorum Kalbim boş bakışlarım donuk Ayaklarımda amaçsız Nereye gideceğinide bilmiyor Aklıma geliyor eş dost Elim telefona gidiyor Canım hiç konuşmak istemiyor Ne yapsam beni avutmuyor Anılara dalmak istiyorum Onlarda beni boğuyor İşte o zaman anlıyorum ki Bu yürek sensiz Bu şehir onca kalabalığa Bunun için sessiz Gözlerim doluyor birden Ağlamak istiyorum hıçkırıklarla Sıkıyorum kendimi Bırakmıyorum damlaları yanaklarıma Tutuyorum yaşları bulutlar ağlasın Onlar yas tutsun YALNIZLIĞIMA.......’’06-04-2011’’ BİRGÜL AL |