Yunar hayat suyuyla kadın usulca tozunu alır sevginin. Yüreği, bir güvercinin yüreği, pır pır elleri pamuktan yumuşak dünyanın bütün çocuklarını okşayan.
Çatısına gerili kanatları kocaman. Bir tehlike sızdı mı yuvasına atmaca kadar keskin tırnakları.
Büyümeyen çocuktur kadın korkularını kutularına saklar. Umutlarını, hayallerini, heves kırıntılarını dolabın en erişilmez rafına.
Günlere bölüştürür bileğinin emeğini sabrı kilim gibi dokur, gözlerini akıtır yemeğe, ruhunu karıştırır.
Herkes kadar insandır kadın Zaafları olur,ihanetleri, hataları, başını yastığa koydumu açılır vicdan kuyusunun kapakları.
Güneş yalamadan suları akşamın alacasına dek yunar hayat suyuyla kadın. Koşarak doldurur ömür tasını yaşayarak değil.
Gün biter ev temiz mutfak dolu Zilan kadın biraz daha boş.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Zilan Kadın şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Zilan Kadın şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Kadını ne kadar içten ve duygulu anlatmışsın canım arkadaşım, şiir haketiği yerde böcekte sayfanıza çok yakışmış nice böcekli ve kurdelalı şiirlere kutlarım kalemin daim, ilham perilerin bol olsun...
Yunar hayat suyuyla kadın usulca tozunu alır sevginin. Yüreği, bir güvercinin yüreği, pır pır elleri pamuktan yumuşak dünyanın bütün çocuklarını okşayan.
Başlangıç için çok güzel bir seçim, kadının temizliğini, merhametini, sevgisinin büyklüğünü anlatarak başlamış şair.
Çatısına gerili kanatları kocaman. Bir tehlike sızdımı yuvasına atmaca kadar keskin tırnakları.
2. bölümde kadının cesaretini anlatmış, atmacayla özleştirerek.
Büyümeyen çocuktur kadın korkularını kutularına saklar. Umutlarını, hayallerini, heves kırıntılarını dolabın en erişilmez rafına.
Çocuk kadar saf, sevecen olduğunu anlatmış burada ve korkularını içine gömdüğünü. Çünkü kadın, anne olunca çocukları için sürekli korkular yaşar ve anlatamaz da. Umutları hayalleri vardır, erişemeyeceğini bilir, belki istediğinin bilinmesini bile istemez ve gizler.
Günlere bölüştürür bileğinin emeğini sabrı kilim gibi dokur, gözlerini akıtır yemeğe, ruhunu karıştırır.
Yıllar boyunca sabırla yaptığı, bitip tükenmez işlerinin olduğunu, sevgi saçan gözleriyle, sevgi dolu ruhuyla bu monoton işleri yaptığını tekrarlar.
Herkes kadar insandır kadın Zaafları olur,ihanetleri, hataları, başını yastığa koydumu açılır vidan kuyusunun kapakları.
Elbette kadın da olsa hataları günahları vardır, ama içine gömer, kendisiyle başbaşa kldığında kendini ipe çeker adeta, sorgular, pişmanlık duyar.
Güneş yalamadan suları akşamın alacasına dek yunar hayat suyuyla kadın. Koşarak doldurur ömür tasını yaşayarak değil.
Her gün sabahtan akşama dek çalışır, çabalar ve ömrünü tüketir bu uğurda. Yaşamak denilemez buna, yaşatmak için çabalamak denilebilir ancak.
Gün biter ev temiz mutfak dolu Zilan kadın biraz daha boş.
Ve ömür dolar, herşey yerli yerindedir, çevresindekileri rahata erdirmiştir, ama ömür tası boşalmıştır kadının. Başkaları için yaşamını feda etmiştir artık. Şair neler düşündü bilmem ama ben bunları hissettim, sanki benim içime girmiş, beni anlatmış gibi geldi, belki de kadın, ana olduğum içindir.
İşte şiir budur dedirtecek bir şiir. İşte kutlanacak bir şiir. İşte ödüllendirilecek bir şiir.
akşamın alacasına dek
yunar hayat suyuyla kadın.
Koşarak doldurur ömür tasını
yaşayarak değil.
Bir kadın ve anne olarak şiirinizden çok etkilendim.
Duyarlı gönlünüze selamlar.