MūsikîKanuni üstat Göksel Baktagir’e 1 Âh şiir ve mūsikî ruhumun iki dili Kalbim bana diyor ki yeter iki sevgili 2 Bir tufan sağnak sağnak Bir feyz ki ırmak ırmak Kan kırmızı bir şafak Yükseklerden dökülen belki de bir şelâle Sanki semavi bir ses Say ki semavi bir sel Diriltici bir nefes Göğe çağıran bir el Bir yıldırım düştü öyle yandı dondu bir lâle Bu çiy danesi, jale, şebnem döndü bu hâle Bu sesler nerden gelir tâ derinden derinden Yerin derinliğinden, göğün maviliğinden Hayır hayır kalbimin kalbimin tâ içinden Orda ne vadiler var, ne yarlar, uçurumlar! Yaz bahar kış sombahar dört mevsim birden yaşar. Bir anda çiçeklenir, bir gülüşle an olur, Bir soğuk bakış bile koparır fırtınalar Ne zamandır hazanda bir tel koptu içimde İnanmazsan gir de gör, ne şekilde- biçimde? Yūnusça söyleyim dostlar anlarlar “Yar yüreğim yar gör ki neler var” Gör ki neler var her yer târumâr Baktagir halim gör işim âh u zâr Bu işte bir sır var Göksel bir karar Bâlâdan bu belâ bülbülüm çile! Âşık olmak neymiş o gonca güle! |
İnsanın mahiyetinde ne sırlar gizli.
Bazen aşk, bazen bir musiki sırları deşifre eder.
---------------------
Tebrikler,
Selamlar.