Çün

Işırdı gözlerim
Gülümseyen Güneşe

Vücudum aydınlanır
Varlığımı bilirdim.

Arıca bal toplardı,
Türlü çiçekten t(e)inim

Isırdı gözlerimi
Bin engerek yılanı

Çün baktıkça köroldum/köröldüm/köreldim

Mil çekti gözlerime
-Romen Diyojen gibi-
Işığı göremedim.
Ondan bin beter oldum/öldüm

İki cihan saadetim
Kırallığım da gitti.

Bin engerek zehrini
İçirdi gözlerimden

Say ki vardım yokoldum
Kösnül arzularımla
-Tıpkı köstebek gibi-
Yer altına hapsoldum.

Soğuk tiksinti veren eğri büğrü yılanlar,
Yamrı yumru adamlar, yamuk yumuk yalanlar
Dahhâk yılanı gibi beynimi yiyorlardı.

Yılanlar gözden girip
Beyinde yuvalanıp
Kıvrılıp yatıyordu.

Yılanlar kıvrıldıkça
İnsan kıvranıyordu.

Bir yılan dansı dünya
Şeytanın üflediği

Hapsedip bir kutuya
Koymuşlar zipleyerek
Bin başlı bir ejderi

Onun bir tek kılına
nice bin insan bağlı
Gözlerinden asılı

Açtım mı düğmesini
-Açtırma kutuyu da
Seyretme şu kötüyü-
Çıkar zıplayaraktan
Gözlerinden öperler

Öptüğü yerden önce
Yaralar ve kurtçuklar
Yılancık yalancıklar
Kaynamaya koyulur

Musa’nın mucizesi
Asasının yuttuğu,
Ip, yılan zannedilen,
San sihirbaz sopası.

Bildinse ger bakmayı
Yılancıklar kaybolur
İçin ışıkla dolar
Kalbini kaplar huzur.

Şeytanın fendi zayıf
Çıt deyince çıkarlar.
Çıt diye bir ses gelir
El çeker gözlerinden

Alkışlarsın kendini
Yıkarsın tüm bendini
Bulursun sen kendini

Çün g/özüm bunu bildim!
Çıt diye bir ses geldi

Alkışladım kendimi.