görmedim böyle yalnızlık
görmedim, böyle yalnızlık
ben, ben olalı... ağzıma kadar gelmiş midem ve çatlayan ağrılı başımla yattığım yerden bakarken kurumuş ve kireçli beyaz duvarlara... görmedim ben böyle yalnızlık tam geçti derken; yolunmuş kabuklarıyla kanayan dünyevi bir sıkıntı tadıyla tüm akşam sefalarında kadehimi bulandıran bir yara... gördün’’mü sen böyle bir yalnızlık okumaktan,yazmaktan ve’’de yaşamaktan geçip yalnız bir gece kılığıyla tüm erken gidilmiş, ama hep geç kalınmış buluşmalardan arta kalan yalnız bir adam ve büyüyen bir yara... |
tebrikler şair
saygılar