ayrılık şiir'i
ağaçsız ormanlar gibi;
kısa artık saçlarım uzamış sakallarım ve karanlıklar içinde şakaklar’’ım ayrılık; kimsesiz bir titreme nöbeti sarıyor benliğimi artık önemi yok; çıplak ayakla yürüdüğümüz koyların.. kalmadı değeri cam kırıklarına bastığımız ayaklarımızdaki yaraların.. yollarında yürüdüğümüz toprakların ve kırdığımız dalların dedim’’ya; ağaçsız ormanlar gibi kısa artık saçlarım uzamış sakallarım ve karanlıklar içinde şakaklar’’ım... |