Yanan yüreğimi açtım rüzgara
Serin serin eser senin yelinden
Sırtımı dayadım büyük duvara
Taş taşın üstüne konmuş elinden

Dikenler içinde bir gül kokarsın
Susuz gönüllere sel sel akarsın
Köleye sultanlık tacı takarsın
Sonsuza ulaşır senin ilinden

Özlemin hasretin beni yaşatır
Aşk ateşi sardı kalbim kuşatır
Gönlüm kalbim kendin ile uğraştır
Damal damla içem senin gölünden

Ne Musa dayandı ne Tur dağı
Ateşte gül açtı İbrahim bağı
Sevgin besledi her zaman ve çağı
Sevenler teselli buldu dilinden

Güzeller kervanı Başını çeker
Gönüllere sevda tohumu eker
Sultanlar kul odu boynunu büker
Kokuyu alınca senin gülünden

Aydınlandı bütün nurunla cihan
Ne kul köle kaldı ne sultan ne han
Çıldırdılar adın duydukları an
Mecnun’a döndüler Leyla çölünden

Ab-ı hayat senden sonsuza akar
Gönül dünyası bir damlası yakar
Tadamadı Kadir umutla bakar
Doya doya içmek için selinden

ABDULKADİR YILDIZ