Mart, kadın ve bahar

Ve yenilmiş ömür… Kar var.
Buzlu güneşleri kim sever ki?
Yaş yetmiş ise:
Ne şan ne şöhret ne de
Paranın tanrısal hegemonyası
Diriltemez!
Ne kadını genç ne Mart’ı bahar…


Mart, kadın ve bahar

Ve düşlemsel boyut… Rüyalar.
İki çeşit deprem olur
Biri yer kürede diğeri yüreklerde…
İki yanlı yüzlerde,
Her çizgisi mor salkım
Alın… Alın yazı…
Seher vakti yıldızlar üşür…
Ve üşür soğuk bir vadide
Akustik yıllarla devinir
Taze de olsa
Ne kadını genç ne de Mart’ı bahar…

Tangoda resmi kalır
Bir İlahi sahnede!
Aklar lapa lapa düşer…
Beyaz, kirli!
Bir köşede ömrünü çürütmüş cimri
Kazanırken kazandığı tanrısıyla
Sağlığını iade almaya çalışır!
Geç…
Artık geçtir almak tekrarını
Buz gibi güneşi kim sever ki
Ve ışıklar
Ne kadını genç ne de Mart’ı bahar gösterebilir.

—İnsanlar da mevsimler gibidir-


[email protected]