1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1243
Okunma
Beden yorgun, ruh ondan da derbeder;
Son sancılarını çekmekte gönül.
Sevda kadar ömre zûl mü her keder?
Ha dikenli gülsün, ha yanık bülbül.
Bir zamanlar sevda üstünde kuştun;
Yarin gözlerinden, gönlüne uçtun;
Pişmanlıklar denizinde umuttun;
Şimdi dinmez oldu bu med-cezirler.
Varlığın ne dedi, yokluğun ne der?
Bugün gitsen, gönlü ne gün farkeder?
Yokluğunla yüze vurulan kader,
Lâl kalpten perdeyi ne vakit çeker?
Bedene söz geçer, ruhum dinlemez.
Bin bahane bulur, yine terketmez.
’Ayrıl tenden’ desem tereddüt etmez;
Bu yüke gönüllü hamallık eder..
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz