NE BEN SENİ UNUTTUM NE BENDE SEVGİN BİTTİ
Sana aşkla türkülü, sana hamaylı boynum
Ettiğimiz yemine gök kubbesi şahittir Gecenin ortasında canana açık koynum Gönlüm tüm sancısıyla bir tek gülüşe fitti Ne ben seni unuttum ne bende sevgin bitti Aşk değil mi Mecnun’u çölde böyle yandıran Leyla’nın gözlerine bulutları bandıran Bir bakış değil midir kör aşığı kandıran Bir kızıl sevda beni kör kuyulara itti Ne ben seni unuttum ne bende sevgin bitti Güneşin kızıl saçı ışık saçar özünden Gönlüm kırılmış sana umut doğmaz sözünden Akşamlara düşmanım bil ki senin yüzünden Bulut kaş göz arası doruklardan seğirtti Ne ben seni unuttum ne bende sevgin bitti Ölümüne sevmekti benim en büyük suçum Zulmüne kalmadı yar artık dayanma gücüm Hasretinden eridi sana duyduğum öcüm Bakışların gizliden yüreğimde tehditti Ne ben seni unuttum ne bende sevgin bitti Sokaklarına şehrin kör lambalar dizilmiş Geçtiğim su karanlık suyun yüzü çizilmiş İçtiğim su aydınlık damlacıklar çözülmüş Sana aşık bu adam yiğit oğlu yiğitti Ne ben seni unuttum ne bende sevgin bitti Yaşattığın hüzünler kat kat lacivert bende Bıraktığın hasarın izi kaldı bedende Gün kadar açık bir şey insaf kalmamış sende Ayrılığın sebebi tümden sana aitti Ne ben seni unuttum ne bende sevgin bitti Hangi el ezip geçer gönlünün duçarını Kaç gözyaşı temizler kirlenecek arını Coşari çözemedi yüzünün esrarını Her bakışın gönlüme bir çizik attı gitti Ne ben seni unuttum ne bende sevgin bitti 26.03.2011 / Samsun İbrahim COŞAR |