…………………………………………………………………………………………………………………………..
ZAMAN
Gönül derdi kelam getirir dile
Aşkın deryasına daldığı zaman
Akar gözyaşlarım döndürür sele
Yar bizi sevdaya saldığı zaman

Kaçma cenan n’olur dosttan fedadan
Böyle haber aldık dar ü gedadan
Bize cevredenler bulur hüdadan
Alem ettiğini bulduğu zaman

Katibi gör erkanını yolunu
Olura olmaza açma sırrını
Sevdiğim bu edna fakir kulunu
Unutma derdinden öldüğü zaman
………………………………………………………………….

AŞIK KATİBİ-(GÜZİDE ANA)
………………………………………………
18. yüzyılın 2. yarısında yaşadığı bilinmektedir. Asıl adı Güzide’dir. Gelenekleri ve şiiri küçük yaşlardan itibaren babası Feyzullah Çelebi’den ve Hacı Bektaş dergahındaki öteki ileri gelenlerden öğrendi.

Şiirlerindeki genel ifadelerden yola çıkılarak iyi bir eğitim gördüğü varsayılan Katibi, Güzide Ana olarak da bilinir.

Şiirlerinde hem adını hem de Katibi mahlasını kullandı. Bundan dolayı Katibi adlı öteki aşıklarla karıştırıldı. Güzide Ana, döneminde haklı ile haksız arasındaki sınırları özenle koruduğu ve bundan dolayı da günümüze ulaşan ve özellikle Alevi-Bektaşi çevresinde örnek bir kişilik olarak kabul edilir.

Çeşitli konuları işleyen Katibi’nin, sonraki dönemlerde de başka birçok kişi tarafından bestelendi ve günümüze ulaştı. Bazı şiirleri ise Katibi adlı öteki şairlerle karıştırıldı.Hacı Bektaş dergahında öldü ve orada toprağa verildi
KAYNAK:© BeKa Sitesi
……………………………………………………………………………………………………………..
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-125-)(-)(-)(

Nasıl da şenlenir bu deli gönül
O yarim karşıdan geldiği zaman
Benimde gönlümde güllerim açar
Bakıp gözlerime güldüğü zaman

Canan anlatınca bende dinlerim
Hasretiyle geçti benim dünlerim
O da mutlu olur bunu anlarım
Benimle baş başa kaldığı zaman

Bu sevda hem beni hem onu yaktı
Hüt hüt kuşu gibi ulak da yoktu
Görenler diyor ki çok acı çekti
Kimseyi görmez di daldığı zaman

Çatlak toprak gibi hasretti suya
Çocuklardan bile ederdi haya
Nasıl da ağlardı yar diye diye
Hasretle özlemle dolduğu zaman

Kendi elleriyle kahve yapardı
Eski resimlerim bulup öperdi
Sanki yüreğimden parça kopardı
O yar saçlarını yolduğu zaman

Sevmeyenler sevgi nedir bilir mi
Taş yürekler görüp ibret alır mı
Diyorlar ki sizde vuslat olur mu
Ferhat gibi dağı deldiği zaman

Salınırdı esvapların giyerek
Gönül seviyorsa katlanmak gerek
Lüzumsuzum kurtulur mu bu yürek
Elbette kurtulur öldüğü zaman

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz