DOĞA SENDEN YANAYDIM
Bir çam büyütürüm şimdi kurak havzalarda
Çam devirenler çok oldukça bahara ilişemem ki Bebek ağzı gibi süt kokulu ve serin Durulanmış çamaşırlar gibi pak Sevdik biz ,sevdik sizleri İnsanlığın erdemini yeniden Sevdik bu dünyayı Köpeğinden kuşuna insanından bulutuna nice sevdadır bu Yoksulluk belirten damga da olsa gözlerimizin altında ki morluk Ellerimizdeki çatlaklara güvenerek alnımız açık yürüdük , yürürüz Sıvazladığımız bir sırt yaşlıca ve delice uçurum izleriz Kıyısında uyuduğum ağaç gölgesiz ise ne yapayım Kestiğimizi çok sonradan anladım Ah ağır aksak bir caddeden Yürüdüğüm belli ki yorgun Bir yosma desen daha kederli benden Bir çocuk daha telaşlı Ve en pislikler yavaş yavaş O metropollerde salkım saçak Çoğaldığı gibi yenildik Yıkıldık Üzüldüm Kan düşürdüm yapraklardan Isırdığım elmadaki kurda hayat verdim Tohumunda arzın yeniden can buluşu Yitecek olurum şimdi Yittim Yitiğim Bir metruk ağlar, kanar, sızlar Ağıtsız yolculuk gerek Zulasında yetim çocuk şarkıları İspinoz kafesi özgürlük Yıldırım sonsuzu Cam güzeli dertler Hiç bilemedim Doğa senden yanaydım Ama yenildik işte… MAİ |