10.12.2009
03:05

Koyu perdeleri çıkardım kornişten.
Pembe bir yorgan sırıttım ikimize
Yastığımızda bak aynı renkte..!
Şimdi seni düşünür,
Sabaha seninle
uyanırım…

Oh..!
Hayat seninle
Yaşanıyormuş,
Gördüm;
Seçilmiş renklerimizle..
Karakışın sisleri pembe!
Pembe sisler dolaşır,
Dağılarak düşüncelerimizde.
Sıra geldi görüş mesafelerinin ayarına:
Oldu işte,
Şimdi açılmaya müsait
Utangaç zarflar,
Sen açamıyorsan;
Ben meraklıyım açmaya
Bana bırak!
Ben açar,
okurum pembeleri
yüksek sesle.

Uzak şafakların
Beklentileri sayılır,
Hızlı atan nabızlardan
İnce bir hesabım varsa;
Kes bak şah damarımı,
Akan kan pembe.

Mektup yazmak isterdim,
bembeyaz bir papatyanın
yapraklarına koparmadan,
Alaturka.
Odamda her şey pembe.
Sende maviden bahsederek;
Mavileş ne çıkar?
Uykusuzluklarımız boyasa da
Kara- kahverengi gözleri mora
Mor menekşeleri de severiz
Hele o bakışındaki asalet var ya..

Pembe bir sıklamen,
Penceremizin önünde
Suyunu içerken;
Saksıdaki tabağından
Çekilse de pembe perdeler
Değişmez, havaları
Küsmez can damarlarına.

Sokak abajurlarımızdan
Mavi şimşekler çakarken,
Pembe perdelerimizin önündeki
Tüllerimize;
İçindeki çıtı pıtı çiçekleri
Her biri bizim gibi
birbirinden deli.
Yeminlerimiz yanaklarımızdan,
Pembe çiğler damlatırken;
Gonca dudakların üzerine,
Silip süpüremem,
Çarpılırım
Israr etme bana ey mazi!

Pembe perdelerle
Açılıp kapanırken;
Uyku çiçekleri,
Güneşliğim sensin artık..!
Hanım eli sinmiş
dokuma,
Kalıcı kokusundan belli.

Senem Erdem