17 AĞUSTOS 1999Tarih onyediağustosbindokuzyüzdoksandokuz Saat sıfırüçsıfıriki Yer kalbimin taa derinlikleri Şiddet yedibuçuk ama Yüreğimde hissedilen ölçülemedi Bir çok canın en uzun kırkbeş saniyesi Ve çığlıklar Etrafta uçuşan tozlar Yerden fışkıran sular Ertesinde kurulan çadırlar Toz toprak içinde çocuklar Çamurla içilen sular Yüreğimde sızı Boğazımda kocaman bir düğüm Bugün Belki de pek çok insanın Saat sabah sıfırüçü geçirmeden uyumayacakları Uyuyamayacakları gün Bugün İncecik bir yas dumanının Kırılgan bir çocuk kalbinin alevlerinden Usul usul süzülüp semaya karıştığı gün Bir günün seneidevriyesi Günlerdir içimde biriken sıkıntı Sabaha karşı sıfırüç gibi uyuya kaldığım gün Anlıyorum Sanki o bahsedilen gün çok yakın Boşuna üzülüyorum Boşuna dert tasa çekiyorum Boşuna kavgalarım Boşuna kalp kırmalarım İçimin sıkıntısına rağmen Son günlerde iyi davranıyorum Yaşanmışlıkların adına herkese Sanki çok yakın o gün Dile kolay Sekiz yıl geçiyor Deprem kuşağında sevdaların üzerinden Sevmelerimiz gibi Tedbirli ilişkiler Alınan tedbirler Ceset torbalarımız Yiyecek içecek stokları İlaçlar, çadırlar Deprem anında yapılacaklar listesi Her şey hazır Sağlam binalar dışında “Orada kimse var mı Sesimi duyan var mı ” [ 17.08.2007 – b@ileys17 ] |
İZMİT'TEN ANTEP'E DÖNÜYORDUM...
OTOBÜSTE HABERLERİ DİNLERKEN HERKES TEKRAR O ANI YAŞADI...
GÖZLER DOLDU...
DUALAR EDİLDİ...
SEVGİLİ ŞİİR DOSTU;
KUTLARIM...
UNUTMADIĞIN İÇİN SAYGIYLA...