16
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1962
Okunma
İlkokul yılları
Masumiyetin çalınmadığı zamanlar
Irmak adında bir kız vardı
Ben de Nehir
Oyun oynamanın tadına doyamadığımız zamanlar
Ebelemece oynardık
Elimi hep Irmak’ta unutur
Boğulurdum
Dizlerimdeki yaralar tek sıkıntım
Çok düşer
Düşmeyi de sevmezdim
Ebelemece oynardık
Oyun sevmeyi ve dokunmayı öğretirdi
Toprak bir okul bahçesi
Çok sık yağmur yağar
Yağmurlu günlerde oynamazdık
Ebelemece oyununu çamur yutardı
Ben yarım kalırdım
Dizlerim yara
Okulun son günleri
Her sabah olduğu gibi sıradayız
Dün gibi, dile kolay
Üç yıldır oynanmış bir
Ebelemece oyunu vardı ortada
Üç yıldır biriktirilmiş sevda
O uzundu
Önümdeydi
Ben bodur, arkada
Omzuna dokunup
Tam bir şey söyleyecektim ki
Arkasını döndü
Ömrümün en uzun dönüşüydü
Ömrümün en küçük zamanlarında
Gözlerine bakıp
Seni seviyorum, diye kulağına fısıldadım
Sus dedi, kimseye söyleme
Ben de seni seviyorum
Ömrümün son masum günüydü
[ 03.08.2007 – b@ileys17 ]