İnceydi Memed, uzundu
Selviydi Memed Selvi
Büyümüş serpilmişti yaktı kınasını anası eline
Gönderdi onu vatan seferine,


Şahandı Mehmet, Yiğitdi Memed
Bazen Gabarda, bazen Cudide biti verirdi
Elinde silahı, sırtında yükü yürürdü
Yine böyle soğuk bir gündü
Yedi yerinden yedi mermi yedi Memed

Düştü çınar devrildi, karlar üstüne
Karlar kırmızı kanla boyandı
Bayrak oldu Memed’in üstüne
Kapamadı gözlerini,
Beyaz bir güvercindi o şimdi

Uçtu anasının yanına,
Ana gördü beyaz güvercini gözleri kan içinde
Anladı devrilmişti koca çınarı
Daha filizlenmeden , tomurcuklanmadan
Geçti gitti ömürünün baharı,

Ana kızgın, ana acılı, ana feryatlı,
Elleri dövdü dizlerini, katran karası oldu her biri
Dağlar bile dayanamadı, inledi derinden
Ana ağladı yüreğinden,


Ağlarken ana aldı bir mektup
Başın sağolsun Memedin Anası,
Memed yok, Memed gitti şimdi beyaz bir taş
Kırmızı güller açtı Memed’in yatağında

O güller ki şimdi dağdan inen itin ayağına serildi
Kanlı Memed in gülleri onlara hediye verildi.
Ana ağladı, ana sustu, ana durdu
Bir evlat daha Memed gibi yeniden doğurdu