ÇANAKKALE'M
Tarih yapraklarında feryât ile gözyaşı
Mehmed’imin cephede bedenden koptu başı Ana bağrı yaralı, kahroluyor gün be gün Olmadık hiçbir zaman düşman elinde sürgün Çanakkale geçilmez, haberleri bile yok Türk’ü aç bilmesinler, muhabbetle gönlü tok Tekbirlerle inlettik emsâlsiz yüce dağı Hainin semalarda yükselmedi bayrağı Müşkül durumda iken yardım etti peygamber Sırtlan arayıp durdu sığınacak rahat yer Sağanak hâlde yağdı el, ayak, göz, çene, kol Duâlar duyuldu hep mermiden, kurşundan bol Şehadet şerbetini içenlerden olmuşuz İman dolu göğüsle harbe giden kulmuşuz Mevlâ’mdır hikmetini haklı nefere veren Melekler değil miydi daima kanat geren O ne müthiş savaştı, tanık oldu asuman Feda etti canını Hakk’a tapan Müslüman Makber dar gelir bize, biz ki cennet kuşları Anzak geri kaçıyor, öne eğik başları Ne silah var ne hançer, yalnız hilâlden bere Vatan aşkı galipti, serpildi kalleş yere Şehidimin kanıyla sulandı zafer gülü Boğazdaki su değil, vahşetten bir kan gölü Yürekte ukde oldu bitmez sanılan elem Bütün dünya biliyor, destandır Çanakkale’m. Havvanur YAVUZ YAŞ: ON DÖRT |