Kimisi yücedir, kimisi yalnız;
Başımızda Ağrı, dağım var benim!
Hepsi arka çıkar, yanılmadınız,
Özellikle Tanrı, dağım var benim!...

Dağım var benim, hey, dağım var benim!
Yürek yaram gibi dağım var benim.
Şimdi ağlanası çağım var benim;
Sıradağlar ayrı, dağım var benim!...

Allahüekber’de Mehmet soluklar;
Burhan Haldun, sende kışlar soğuklar.
Kimisinde erler yatar, uyuklar;
Ural-Altay sayrı, dağım var benim!...

...Dağların üstünden varır selamım,
Dağılır kederim, uçuşur gamım.
Konuğuma olsun benden ikramım;
Kaçkar’lardan balım, yağım var benim.

...Kabulüm, dağlarda yitmekse çözüm;
Hasretlik derdiyle yanıyor özüm.
Erciyes’te sırtım, Elbruz’da gözüm;
Felek, yetti gayrı, dağım var benim!...

Yerden direk vurmuş gökte çatıya,
Acep kalınmaz mı gece yatıya?
Kuzey’den Güney’e, Şark’tan Batı’ya
Kaplar ufukları, dağım var benim!

Dolaşmak isterim, gönlüm arzulu;
Baharda çiçekli, koyun, kuzulu...
Yamacından sarkar yarı, buzulu;
Şifa mıdır karı, dağım var benim!

Farklı diğerinden birinin fazlı;
Birisi Nemrut’tur, biri Namaz’lı.
Kurdu bile dostum, maralı nazlı,
Çiçekleri sarı dağım var benim!

Başında rüzgârlar, apayrı sesler,
Kavalı söyletir yanık nefesler...
Emzirir yazıyı, ovayı besler;
Aşık çobanları dağım var benim!