)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-114-)(-)(-)(
________________________________________
MADENLER Yaz ayları gelip zuhur edince Açar bahçelerde gülün Madenler Yedi sekizinci aylar olunca Akar her dalından balın Madenler Bazı yerin düzdür bazı derindir Bazı yerin göldür bazı küründür Çok yerin ormandır hem de serindir Ilgıt ılgıt eser yelin Madenler Bahar yaza doğru yaylalar çıkar Çam oluktan buzlu suların akar Çok yağmur yağarsa çok yeri yıkar Gayet coşkun akar selin Madenler Edebiyatçılar sinende yaşar Kafiyeli destan türküler koşar Milleti neşeli kaynaşır coşar Çalar her havadan telin Madenler Der Esrari biraz geçimim dardır Yağmur seyrek yağsa işlerin zordur Yılda beş altı ay gurbetin vardır İşte böyle böyle halin Madenler ..................................... HOD’LU ESRARİ-(Esrari-2) ..................................... 1944-20111944 yılında ARTVİN ilinin ŞAVŞAT İlçesinin Yukarı Hod (şimdiki adı Yukarı Maden) köyünde doğdu. Asıl adı İsrafil Güven’dir. İlkokulu köyünde okudu. Şiir ve türkülere küçük yaşlarda ilgi duymaya başladı. Şamili, Mahcubi, Hıfzi gibi birçok Hodlu aşık yanında öteki yöre aşıklarının türkülerini de öğrenerek kendini geliştirdi. Köylerine gelip giden aşıklar aracılığıyla bilgisini pekiştirdi. Yaşamının büyük bölümü gurbette geçen Esrari, Kars’tan İskenderun’a dek birçok yerde çalıştı. Türkülerini genellikle doğaçlama söyledi ve çoğu unutulup gitti. Herhangi bir çalgı çalmamasına karşın karşılaştığı birçok aşıkla deyişmelerde bulundu ve zamanla adı duyuldu. 1974 yılında Bursa’ya göçtü. Bu dönemden sonra söylediği bazı türküler değişik yerlerde kaydedildi. Bugüne kalan son örnekler bunlardan oluşmaktadır. Esrari 2005 yılında geçirdiği bir hastalıktan sonra yatalak oldu. İlk dönemlerde konuşma yeteneğini de yitirmesine karşın giderek biraz daha düzeldi.Geçtiğimiz günlerde 2011 Yılında Bursa’da öldü. ................................................................................... )(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-114-)(-)(-)( Şavşat İlçesinin Artvin İli’nin Nadide goncası gülü Madenler Eski adı hod’dur Maden köyünün Kültürün beşiği yolu Madenler Vatan hasretiyle yanıp tutuşmuş İnsanları yokluk ile çatışmış Bağrında sayısız aşık yetişmiş Bu yüzden Artvin’in dili Madenler Şu Hod deresi’nin bayırı düzü Bahar akşamında meleşir kuzu Bir aşık oturmuş çalıyor sazı İnliyor sazının teli Madenler Dağlarını yine duman bürümüş Baharla birlikte karlar erimiş Derelere kadar inmiş yürümüş Eskiden de namın beli Madenler Derin nefes alıp çevrene baksan Türküler söylesen resimler çeksen Hele yaz ayında yaylaya çıksan Şavşat’ın gözdesi yeli Madenler Baharla birlikte ekilir darı Yazın sonlarında ayvası narı Türlü çiçeklere konarak arı Dağıtır tüm yurda balı Madenler Her köy gibi göç eylemiş insanı Oysa bu güzellik Hâkkın ihsanı Lüzumsuz yaşamak gerek her anı Sevene bir sevda seli Madenler Sadık Dağdeviren Aşık Lüzumsuz |