AL YANAKLI GÜN UYAN DERKEN SESİ GELİYORDU..
Derebeyliğini hükmettiremezdiki kış,yenik şu güneşe,
Yeşilleri görünmeye başladı,beyaz paltosunu sıyırırken, Umutları çağırıyordu,yansımaları gözbebeklerime vururken, Al yanaklı gün uyan derken,sesi geliyor bak uzaklardan.. Bezginliğini terketmiş,sarı yüzüne renk atıyorken yaşam, Güneş ışıkları hızla vururken,kan dolaşımımı artıyordu? Merdivenler,şu bayırlar bile eğlenceliydi,çocukça adımlarıma, Al yanaklı gün uyan derken,sesi geliyor bak uzaklardan.. Bu yaştada halamı?içindeki çocuk sağmıki birden uyanıyor? Ben zoraki adım atarken,o kocaman bir tekme sallıyor, Hızlı yürü ve gülümse, derken şu kahkahalarını atıyor, Al yanaklı gün uyan derken,sesi geliyor bak uzaklardan.. Şaşkın,istemsiz karamsar bilinçaltına girip saklanıyor, Elimde yapcaklarımın listesiyle benliğim şaşırıp kalıyor, Gökyüzü en mavisini çizeren anlamsızlıklar uzaklaşıyor, Al yanaklı gün uyan derken,sesi geliyor uzaklardan.. GÜNEŞİYLE BİR KADIN YAŞAM SEVİNCİ OLUK OLUK, UYAN HAYDİİİİ!!!! DİYE DIŞ KAPIDAN BAĞIRIYOR, ALLAH’IM YA PAZAR GÜNÜ EVDE UYUKLARKEN, KALK GİDİYORUZ DİYE BAĞIRIYOR... SALİHA HANIM KAYIP SAYFALARDAN 2010 YAZARI BİNAY KAN |