’umutsuz olmak ne güzel’
.................................utku.....

’bekleme, umut etme’ dedin...
aklımın deseninde umudun rengi olmadı hiç...
umudu kalbim işledi genç kız sandığına...
ve koydu en mahrem odasına...
umut aşk gibidir...
gelme, git dedikçe üstüne düşer,
karabasan gibi çevreler seni,
umutsuz bir nefes alamazsın...

diyorum ki:
beni bırak kendi halime...
umudumla çoğalayım sende..
umudumla büyüsün günlerin
sonsuz pazarları...
tezgahlara yayayım seni,
gösterişli ve pahalı dursun hayatım...
beni umudu doğuştan ölü ceninlerimle bırak...
sallayayım gönül beşiğimde...
ninnilerle süsleyeyim rüyalarımı...
beni umutlarımla bırak sevgili...

eğer umudumu alırsan elimden!
ben o zaman ölürüm,
içimdeki aşk zehirler bedenimi,
çürütürüm ruhumu,
çürütürüm fakir göğümü...
beni umudumla bırak sevgili...

ama biliyorum ki;
umudum olmasa sana dair,
üzerimde arş taşır gibi değil,
tüy taşır gibi kanatlanırım...

istemem sensiz gelecek hafifliği,
ben ağırlığınla, ezilmek isterim,
umutlarımın ağrı terazisinde...
bak ağır basıyor aşkın,
umutsuzluğun hafifliğine....

beni umutlarımla bırak sevgili...

dedi fatmâni...

* bu şiiri yazmam da bana ilham veren tetikleyici cümle için arkadaşım utku’ya teşekkür ediyorum...