Sana son mektuplarımı yazıyorum.
Seni ömrümün ilk baharının,
İlk yaprak açtığı günde sevmiştim.
Nasıl da güzelleşmiştin, bir bilsen.
Deryadan damlacıklar kadar sıcak,
Deryadan damlacıkmar kadar ılık,
Sızıyordu yüreğime hasretin.
Sızıyordu yüreğime ayrılık,
Senden yana...

Ayrılık olsa da sen, hep yanımdasın.
Kalemimde kağıtta sen,
Türkülerde, ağıtta, hep sen varsın.
İçimi bir hüzün sararsa sarsın;
Seni andıkça...

İsmin, hatıralarımda nakış nakış.
Elmaların alında,
Goncaların dalında,
Şipşirin peteğimin balındasın.

Ben, seni okuyup, seni yazıyorum her akşam.
İlk mektupta sen,
Son mektupta yine sen varsın.
Saçların ağarmışsa ağarsın varsın.
Gözlerin güzel ya, aldırma gerisine.
Söz eden, etsin artık.
Ömrümün son güz ayında, bu son mektup...

Ahmet Ayaz