Levh’i mahfuz gizemi, yaftalar öne düşer
Anlamaz hakikati, ağyar’ı fani beşer


İlk emirle koşarak,gül ummana düştü
Divana gider gönül,başına şer üşüştü


Gül’ün yolu dikenli,aşk’a vurulmaz zincir
Dostu uymazsa yola,yürek o daim incir


Çıkılan gerçek yolda, yolcuya zevâl vardır
Cemâl’e güler zevat,sonu pek manidârdır


Şafak vakti sökerken,o dem nevm’e alt olma
Bela mümine köprü ,bezm’i elesten kalma


Filkât kulluk içindir,zahir’e kanmaz insan
Yeknesak olmaz mümin,önde res’uli zişan


Kişi kendini bilse, o dur o yolda gevher
Cehil bulaşmaz ona,nefs’i emmare biter


Aşere-i Mübeşşer,Hak yolun aslanları
Bu can sana fedadır,dedi; gül insanları


"Cennet yolu açılmaz,kul iman etmedikçe
İman etmiş olunmaz,kul kul’u sevmedikçe"*


Şefkati emreder hak,Furkan o’nun rehberi
Ol adalete ilhak, gönderdi Peygamberi



Selim ADIM


* Hadis’i Şerif