Yaşanmış bir olaydan esinlenerek Erzurum ağzı ile yazılmştır.

Çarşiden aşşaği inirdim,
Önüme bir uşah çıhti,
Ufak tefek üsti yırtıh ve
Elleri gogorli (kirli) idi.
Belinde boya sandıği;
"Abi boyiyim mi ?" dedi.
Heç yüzüne bahmadım.
Epeyce gettim.
Birden, ufaklığım ahlıma geldi.
Ben de, boyacılıh yapmiştim.
Ben de, bu günleri yaşamıştım.
Ele birden geri döndüm;
"Gel gardaş boya" dedim.
Uşağın gözleri fal daşi gibi açıldi.
Fırçayi aldi eline
Sallamaya başladi,
O boyadi ben boyadım.
O salladi ben salladım.
Yirmibeş sene önceki bendim.
Biraz silkindim, gendime geldim.
"Adın ne ?"
"Ahmet, ağabegi"
"Okula gidirmisen?"
"Yoh"
"Niye ?"
"Ben ohumadım,babam ohutmadi."
"Heç ele olur mi ? Ohumadan,etmeden"
"Para yoh ağabegi ben neydim?"
"Eve ekmeh lazım,sekkiz gardaşım var"
"Anam heste,babam sakat"

Gözleri birden elimdeki poşete ilişti.
Hemen gözlerini çehti.
Çıhardım portakal, muz, avagado verdim.
"Portakal, muz tamamda bu ne ki ağabegi? " dedi.
"Avagado " dedim.
"Ne gadosi ağabegi,yiyilir mi ?"
"He, heç yemedin mi ?"
"Muz bilem yememiştim, buni nerden yiyim?" dedi.
Benim ki de lüzumsuzluh, hele sorduğum soriye bah?
Ele utandım, ele utandım yerin dibine girdim.
San ki baban görmişti.
Görmemişliginde belesi ...


Nedense, birden ahlıma bizim uşahlar geldi.
Oni yemem, buni yemem
Oni geymem, buni geymem
Çıharttım beş lira verdim
"Yoh ağabegi o çoh, benim hakkım bi lira" dedi.
O dedi ben öldüm...
Biz nasi insanıh,biz nasi müslümanıh?
Vay ki vay...
Sandıği topladi "ey ahşamlar " dedi ve getti.
Getti ama
O getti, ben de gettim…


Selim Adım