ASLI(sı) NI ARAYAN KİMSEEy asılı arayan kimse; Nerde kimi ararsın? Bedenin geride uçmaktadır, canın daha tez, daha ileri gitmekte. Bu vaveyla, bu zerzeniş kime ? Yitirdiğin; evvelden varmıydı ki şimdi ararsın? Sana seni sorsam "benim" diyemezken, Ne sıfatla, ele eli sorarsın? Dostlar elveda! Ben öldüm, yükümü gömdüm yedi kat yerin dibine. Onun yası ile saçlarımı yolarak, Libasımı yırtarak, mezarı üstüne yığdım zerrelerimi. Sevgili; göz önünden kaybolunca, bu fani,Visalinden mahrum kalır. Gül mevsimi geçip gülşen harap olunca,gül kokusunu nereden alayım ? bir titreme düşer içime, Sağdan soldan sel gibi kanlar akar, elalem görmez. Kılıca kesmekten utanç gelmez, Kılıçlar çekildikçe, bir kez daha kesilir, kesildikçe çoğalan başım... Havaya dağlarcasına toz kalkar, Ve manası olan meydana çıkar. Çürümüş olan rüsva olur. sahte dostlar dikilir karşıma. dost kokusunu sürmüş kokuşmuşlardır oysa. Ve lanetin gülmesidir: Ağızlarını açtıklarında kalplerinin karanlığını gördüğüm. aradığım: öldüğümde defnettiğimdir, iki damla göz yaşı ile gömdüğüm.... |
ahh o cann.. bazen bedenden sıyrılır usulca...kendi olur kendine...yalnızlıklığını yaşar ..usulca sokulur ait olmayan bedenine...
aslı yaşattın hep okunası kalem.