Uyan Anne Şiirlerim Yanıyor
Uyan anne şiirlerim ağlıyor
Kalpte mecal tükendi Elden kalem düşüyor İlkbahar gecikti yine Kışlarım hiç bitmiyor Ah sonbahar gelse keşke Yoksa o da mı bana küstü anne Kafesimde bir kuş sesi var Durmadan soluğumu didikliyor Bu ne korkunç bir gece Uyan anne şiirlerim kanıyor Yalnızlığım beşikte Düşlerimin üstü açılmış Kalk ört üzerini Gözlerim yağmurları çiğniyor Dilimde diş izi, çığlığımda ateş Uyan anne şiirlerim yanıyor Gençliğim toz duman bak Ciğerim harman yeri İçimde cereyanlar kesiliyor Ah anne Ah… Şu ölüm bir gelse İnan canım çok çekiyor… Nurcan Talay 03.03.2011 |