Tam adım atmıştım ki, kapıdan beliren sendin.
Hiçbir şey söylemeden öylece bana bakıyordun
Günahsızım der gibiydi gözlerin
Neden yaptın bunu bana dercesine
Konuşmuyordum öylece gözlerinde kaybolmuşum
Haykırmak istiyordum “suçlusun” demek
Yapamadım seni sana söyleyemedim aslında
Bir düş kurmuştum
İçinde sen ve benim olduğun bir dünya
Hiç bitmeyecek bir aşkla bağlı kalacaktık
Herkesler imrenecekti
Yıllar geçse de sönmeyecekti içimizde ki yangın
Ellerime düştü gözlerin ve birden rüzgâr gibi
Bir esinti oldu ne olduğunu anlayamamışken
Kaybolmuştun, veda etmeme bile izin vermemiştin
Suçlu sendin ama sen hep bende sandın
Şimdi de intikam almak istiyordun
Git diyordun git
Dayanmak zordu belirsiz kanayan yaralarını
Kapamak hiçte kolay olmayacaktı
Artık gitme vakti gelmişti
Sen gizli köşende gözyaşı dökerken
Ben son kez senle geçirdiğimiz bu odaya veda ediyordum
Tüm hatıralarıma sahip çıkmasını
Sana göz kulak olmasını istedim
Senden nefret etsem sevgim nefretin önüne perde olmayı başarıyordu
Adım adım merdivenleri terk ediyordum
Sessizliğe gömülmüştü her yer
Sanki gitmeme karşıydılar
Böyle kırgın ayrılmak istemezdim
Ama yapamadım şehrim
Sevdiğim olmadan yapamam