GİDİYORUM
artık yolun başındaki sonundayım
öylece doğruldum düşüncelerime geceye vurmuş düşlerimle yalnızlığımdaki yorgunluğuma geçmişten dem vurmuş gibiyim sanki öylece çekip gidiyorum gidişimle yabancılaşırken buralar yavaşça buradaki yüreğimle ıssızlığın hakim olduğu topraklara öylece yürüyorum düşlediğim uzaklara unutmam imkansız gibi yaşadığım her anıımı ve yüreğimdeki dostlarımı unutmam imkansız her sabahın akşamına kadar adım adım yürüdümüz sokakları bastığımız her toprağın ardındaki benliğimizi yağan her yağmurun en son damlasını unutmak imkansız ELVEDA BİLE DEMEDEN gidiyorum bilmediğim uzaklara dört yanımı saran dostlarımdan uzaklaştıran yalnızlık rüzgarlarını hakim olduğu en derin uzaklara gidiyorum.... |