artık yazamıyorum
artık yazamıyorum şiiri eskisi gibi
tutmuyor ellerim kalemi gözyaşlarım damlıyor kağıda artık yazamıyorum eskisi gibi düşlerim kıpırdayan üzüntülere boğulmuş yalvarırcasına kendimdeki beni arıyor artık yazamıyorum neden kelimeler beni anlamıyorsunuz neden beni anlatıyorsunuz ben kendimi istemiyorum ki yalnızlığı bana mesken edeni anlatın bana bırakın beni kendimden nefret ediyorum artık yazamıyorum kendimi şimdi suskun içinden okuyorsun beni ne düşlerin gerçek ne de düşüncemdeki sen artık yalansın diyemiyorum içimde büyüyen sensin çünkü artık bıraktım kendimi seni yazıyorum sanki her defasında kendime hakim olamıyorum... |