16 şubat 2007 idi ölümü yakıştıramadımız babamızın aramızdan ayrılışının..sanırdık ki ölümde bizim gibi korkar ve sinerdi ondan..değilmiş meğer..bunlar yanılgı, gerçek olan kimsenin karşı koyamadığı ölümmüş..korksanız ürksenizde bazen öyle ihtiyacınız oluyorki yaslanacağınız ve arkanızda karlı dağ gibi durduğunu sandığınz birinin olmasına..hal bböyleyken unutmak mümkün mü aradan kaç yıl geçerse geçsin..hele hele bir babaysa bu..mümkün mü..allah rahmetinden peygamber şefaatinden esirgemesin demekten başka ne gelir ki elden..

Evet babacığım ;
Hala hoş bir seda ölümsüz bir isimsin içimizde

Vedalaşmadan gidişinin beşinci yıl dönümü bugün
Şubatın her on altısında
Gönlümü kaplarda bir hüzün
Bir sancı girer yüreğime
Bir sancı ki anlatamam kimselere

Sonra ..
Sonra tarifi imkansız duygular içinde
Hala bilemediğim bir yerlerim acır

Kabullenmesek, inanmasak da öldüğüne bir türlü
Ölüm denen bir gerçek olduğunu
İnsan yaşadıkça öğreniyor ne yazık ki

Ve ne yazık ki
Bir süre sonra
Akılda , yürek de kabulleniyor yokluğunu

Bir başkası konuyor zamanla yerine
Bir dala tutunmak misali
Amca dayı da arıyor kişi teselliyi
Doldurmuyor ama babacığım
Hiç biri doldurmuyor senin yerini

Sırf maksat hasıl olsun diye
Yani bu yüzden her bayram toplansak da evinde

Ve hatta ata yarısı diyerek
Anamızı koysak da senin yerine
Dolmuyor boşluğun be babacığım
Dolmuyor yerin ve yokluğun belli oluyor

Yas evi olmasın manasında
Gülüp oynasakta güya
Babasız sevinçlerimiz hep yarım kalıyor
Ve herkesin girmeye korktuğu odan hala boş duruyor

Dedim,ya, ne bayramda ne seyranda
Yerin bir türlü dolmuyor

Sonra zaman mevsimlerle yaşlanıyor
Yaz gidiyor , kış geliyor

Ve her kar yağışında lapa lapa
Hep sen gelirsin aklıma
Hani son günlermiş de meğer bilememiştik de,
Ölümü konduramamıştık da üzerine

Hani " içim yanıyor .." demiştin de
“ Ayak değmedik yerden..” kar istemiştin ya
Bilirsin yufka yürekliyimdir
İkiletmeden gidip getirmiştim bende
Verdiğim karı soluk almadan yemiştin ya hani

İyimi yapmıştım , kötü mü bilmiyorum hala
Ama hiç olmazsa
İsteğini yerine getirmenin huzuru var şimdi içimde


Biliyorum sevgili babacığım
Bu seferki gidiş ne hacca ne Ümre ye
Bu seferki gidiş
Dönüşü olmayan bir yol misali
Çıkışı da olmayan kara toprağa
Yani sonuçta her canlının gideceği yere

Hani nerde şimdi
Sadece sağlığından değil
Çoluk çoçuğundan bile aziz bildiğin dünya malı
Hani nerde han ve hamamın
Sırça köşkün Sarayın

Aklına gelir miydi hiç
Kutnu kumaş yerine
Cebi olmadık bir kefene sarılmak
Tonlarca toprak altında bir mezara konmak

Evet babacığım
Gidişine inanamadık belki amma
Geri dönmeyeceğini de biliyoruz artık

Biliyoruz amma yine de zor ölümüne inanmak
Ne zor şeymiş “ÖLÜM” denen ayrılık

Bir zamanlar
Babalar ölmez sanırken çocuk aklım
Bir gün ki beklenmedik bir anda
Hatta hesapsız bir zamanda
Günü gelince en sevdiklerinin bile öleceğini
Şimdi daha iyi,
Yokluğunda daha iyi anladık be babacığım
Sadece ben değil , sevdiklerin sevenlerin de anladı

KAŞİF KANİ ERTÜRK