Dün
Gençliği geldi Aslan’ın Aklına,
hani şu "Ormanların Kıralı" vardı ya,
Bugün Meydanlarda Kuyruğuna Teneke taktığımız;
"- Ne kadar hızlı değişti Dünya!" dedi.
30 Yıldır,
10 Bin Küsur Gündür
yönetirdi Ormanı.
Sayısı kat-be-kat artan İnsan korkmuyordu artık ondan.
Saygı mı kalmamıştı ne,
ayartılmış
mıy-mıydı-lar
yoksa?

Oysa ki
iyi biliyordu Aslan;
Ormanın Kanunu idi bu;
GÜÇLÜ, HER ZAMAN YENERDİ ZOR’U !

Enerji üretip Refah’a kavuşacağım diye,
Sorumsuz-kontrolsüz ve hür,
Atom gibi gümbür-gümbür
büyüyordu Kitle
ürüyordu İnsan.

Atom
Bomba oldu elinde,
patladı Hiroşima, Nagazaki’de,
Çernobil’de Zehir!
Çöp’ü sokacağı Yeri değil,
n’edeceğini bile bilmeden
bile-bile ulaşmak için Hedefe
Sorumsuz, kontrolsuz,
bir o kadar da hür,
’İnsan-yok-etti" böylece İnsan.
Attı Suç’u Sokağa.
Sığmadılar,
Caddelere taştı.
Öbek-öbek Sorunlar Meydanlara ulaştı.

Dün
Gençliği gelmişti Aslan’ın Aklına.
Salladı Yele’sini, kükredi Televizyon’da.(*)
Hiç Kimse artk inanmadı ona.
Hani
şu
"Ormanların Kıralı" vardı ya,
Fare’lerden Yardım istedi.

(*) 18.Şubat.2011 de Hüsnü Mubarak’ın Televizyon’da yaptığı son Konuşması