DERİNLİĞİN BOĞUYOR
Bir dağ olsam, esip gecelerini zaptederdim.
gülleri derip yüreyine gonca gonca yol ederdim. gam kuşumu ömür kafesime, altın kaplı ev eylerdim. gelemezdim ya kapına, hayal gözlü bir bakışa kul eylerdim. zamansızlık, hızla kanıma karışan bir zehirdi. En büyük saltanatlarımı dize getirdi. Gel derdim gelmezdi, git derdim gitmezdi. İçimi pis bir kurt gibi, yedi bitirdi. Tahtını okyanusun dibine kurar deli gönül. Tacını ayak altı eder deli gönül. Yokları, varlığa tercih eder deli gönül. Gönlünü elleriyle söküverir , deli gönül. Ruhu bedenden çıkmak istemez, aşk’ı virane. her ilmeyi emekle ören, diller bahane. Ahları hiçe sayıp koca bir cesaretle, hürriyetini gümüşlerde sunan gönül avare. kenetli kolları, ateşi kor. Umuruna almaz sevdayı, zindanlara kor. gelmezse bir selamı, saniyeler zor. yokluğu eceldir, her nefesi cehennemi üşütüyor... hayal alemi |